15 June 2020

Opinie: Eis toegang tot Tibet, om de lockdown van Tibet te doorbreken

Sinds lang voor het begin van de corona crisis verleent de Chinese overheid alleen selecte groepen buitenlandse bezoekers toegang tot Tibet. Maar nu China, zoals we uitgebreid in de media hebben vernomen, met haar geheimhouding en onjuiste informatie mede-verantwoordelijk is geweest voor het ontketenen van de pandemie, kan de wereld niet langer de ogen sluiten voor de isolatie van Tibet, waar een nieuwe crisis met wereldwijde gevolgen dreigt.

Als het om Tibet gaat, wordt de relatie van Europa met China gekenmerkt door een gebrek aan wederkerigheid. In de meeste Europese landen mogen Chinese staatsburgers vrij reizen, terwijl China Europeanen stelselmatig verbiedt Tibet te bezoeken.

Maar de hypocrisie van China gaat verder. In haar nieuwe rapport ‘Access Denied: New U.S. Legislation, the Quest for Reciprocity in Europe and the Lockdown in Tibet‘ documenteert de International Campaign for Tibet een ernstige ongelijkheid in diplomatieke bezoeken van Chinese en westerse diplomaten. In de afgelopen tien jaar hebben bijna drie keer zoveel Chinese overheidsdelegaties die beweer-den Tibet te vertegenwoordigen westerse landen bezocht als er westerse delegaties zijn toegelaten tot Tibet.

Als ze naar ons toe komen, brengen de Chinese afvaardigingen vrachten propaganda mee. Ze worden bijgestaan door een netwerk van door de Chinese staat gecontroleerde media, die zich in de grote steden van dit continent hebben kunnen vestigen.

Natuurlijk heeft de Chinese Communistische Partij geen enkel respect voor een vrije pers in eigen land, vooral niet in Tibet. De Tibetaanse Autonome Regio (die in werkelijkheid verre van autonoom is) is de enige regio van China die buitenlandse journalisten alleen met speciale toestemming mogen betreden. Die toestemming wordt echter zelden verleend en volgens buitenlandse journalisten die in Beijing gevestigd zijn is het voor hen gemakkelijker om naar Noord-Korea te reizen dan naar Tibet.

De afsluiting van Tibet door China is bovenal oneerlijk tegenover de Tibetanen zelf. Tibetanen die in ballingschap leven in Europa worden hardvochtig het recht ontzegd om hun thuisland en hun familieleden die daar nog wonen te bezoeken. Als ze een visum voor China aanvragen, worden Tibetanen door de Chinese ambassade onderworpen aan een discriminerend en vernederend proces en vervolgens worden hun aanvragen alsnog vrijwel zonder uitzondering afgewezen.

Wat hebben Europeanen daarmee te maken, vooral als ze helemaal geen plannen hebben om naar Tibet te gaan? Het antwoord is simpel: nu China een grotere bedreiging voor de wereldwijde vrijheid en stabiliteit vormt dan ooit tevoren, moeten we ons verzetten tegen de geheimhouding en autoritaire handelswijze van dat land voordat we met een nieuwe wereldwijde crisis te maken krijgen.

Hoewel de Tibetanen bekend staan om hun geweldloosheid, zal de toekomst van Tibet waarschijnlijk turbulent worden als China de huidige koers voortzet. De Dalai Lama, die al sinds het begin van de Chinese bezetting van Tibet in ballingschap leeft, wordt dit jaar 85, en Beijing heeft al aangekondigd een opvolger voor hem te zullen benoemen als hij overlijdt.

De Dalai Lama is een van de belangrijkste redenen waarom de Tibetanen niet met geweld in opstand zijn gekomen tegen hun Chinese onderdrukkers. Maar als hij er niet meer is en Beijing een onwettige opvolger benoemt, is het goed denkbaar dat er massale onrust zal uitbreken in Tibet, die mogelijk ook de rest van de regio destabiliseert. Europese functionarissen en parlementsleden hebben hun zorgen daarover al geuit, maar Beijing accepteert geen bemoeienis van de buitenwereld.

Dat argument gaat echter niet meer op in een wereld die totaal veranderd is door het coronavirus. De situatie in Tibet zal geen verwoestend effect op de wereld hebben zoals COVID-19, maar vormt wel degelijk een wezenlijk gevaar, nog afgezien van de flagrante schending van de fundamentele mensenrechten. Als we willen voorkomen dat de autoritaire opstelling en het gebrek aan transparantie van China in de toekomst nog meer ellende veroorzaken in de wereld, zou het eisen van wederzijdse toegang tot Tibet, zoals de voormalige hoge vertegenwoordiger van de Europese Unie Federica Mogherini heeft gedaan, daarvoor een strategische zet zijn.

Het Amerikaanse Congres heeft hiervoor al een model geleverd. In 2018 namen beide kamers van het Congres de tweeledige Reciprocal Access to Tibet Act aan. Deze innovatieve wetgeving stelt dat China Amerikaanse journalisten, diplomaten en gewone burgers toegang moet verlenen tot Tibet. Weigert China dat, dan wordt de Chinese functionarissen die rechtstreeks verantwoordelijk zijn voor het weren van Amerikanen uit Tibet de toegang tot de Verenigde Staten ontzegd.

Dat is een logische reactie op de onbuigzaamheid van China en een voorbeeld dat de Europese landen zouden moeten volgen. De regeringen van dit continent zouden hun eigen versies van de Reciprocal Access to Tibet Act moeten aannemen om Beijing duidelijk te maken dat deze oneerlijke behandeling van Europeanen – en de isolatie van de Tibetaanse bevolking – niet meer geaccepteerd wordt.

Het coronavirus heeft laten zien hoe gevaarlijk de weigering van China om samen te werken met de wereldwijde gemeenschap werkelijk is. Om het gedrag van Beijing nu en in de toekomst te veranderen, moeten we nu wederzijdse toegang tot Tibet eisen.

 

Ondertekenaars:

Members of the European Parliament:

Margrete AUKEN, Petras AUŠTREVIČIUS, Patrick BREYER, Antoni COMÍN I OLIVERES, Raphaël GLUCKSMANN, Francisco GUERREIRO, José GUSMÃO, Heidi HAUTALA, Ádám KÓSA, David LEGA, Aušra MALDEIKIENĖ, Marisa MATIAS, Mikuláš PEKSA, Clara PONSATÍ OBIOLS, Carles PUIGDEMONT I CASAMAJÓ, Isabel SANTOS, Ivan ŠTEFANEC, Petra DE SUTTER, Loránt VINCZE, Alexandr VONDRA, Milan ZVER.

Members of national parliaments:

Maurice ANTISTE (France), Michael BRAND (Germany), Uldis BUDRIKIS (Latvia),
Samuel COGOLATI (Belgium), Bebiana CUNHA (Portugal), Georges DALLEMAGNE (Belgium), Sofia DAMM (Sweden), Jaqueline EUSTACHE-BRINIO (France), Laurence FEHLMANN (Switzer-land), André GATTOLIN (France), Roberto GIACHETTI (Italy), Pascale GRUNY (France), Barbara GYSI (Switzerland), Hampus HAGMAN (Sweden), Frank HEINRICH (Germany), Martijn VAN HELVERT (Netherlands), Sophie JOISSAINS (France), Bernard JOMIER (France), Christian JUHL (Denmark), Maria KLEIN-SCHMEINK (Germany), Elisabeth LAMURE (France), Chris LAW (Unit-ed Kingdom), Jean-François LONGEOT (France), Tim LOUGHTON (United Kingdom), Eva MARTUZA, Catherine MORIN-DESAILLY (France), Sylviane NOËL (France), Désirée PETHRUS (Sweden), Michel RAISON (France), Roberto RAMPI (Italy), Cristina RODRIGUES (Portugal), An-dré SILVA (Portugal), Sjoerd SJOERDSMA (Netherlands), Inês DE SOUSA REAL (Portugal), Elisa-beth TOUTUT-PICARD (France), Alexandra VIEIRA (Portugal).

 

De OP-ED verschijnt vandaag in verschillende grote Europese kranten en nieuwssites:

 

Share this
7 October 2024

Een terugblik op de Ganden film screenings

27 September 2024

Geslaagde Empowerment Days in Brussel