Verklaring van de Dalai Lama 52ste Herdenking Tibetaanse Nationale Dag van de Volksopstand

Vandaag markeert de 52ste herdenking van de vreedzame opstand van het Tibetaanse volk in 1959 in de Tibetaanse hoofdstad Lhasa tegen de onderdrukking door Communistisch China. Het markeert tevens de derde herdenking van de vreedzame protesten die in 2008 in Tibet plaatsvonden. Bij deze gelegenheid wil ik eer betuigen en bidden voor die heldhaftige mannen en vrouwen die hun leven opofferden voor de rechtvaardige Tibetaanse zaak. Ik druk mijn solidariteit uit met hen die nog steeds lijden onder repressie en bid voor het welzijn van alle levende wezens. 

Al meer dan zestig jaar zijn de Tibetanen, ondanks dat hun vrijheid hen is ontnomen en zij in angst en onzekerheid leven, in staat geweest om hun unieke Tibetaanse identiteit en culturele waarden te behouden. Hieruit voortvloeiend hebben opeenvolgende nieuwe generaties, die geen vrij Tibet hebben ervaren, moedig de verantwoordelijkheid genomen om de Tibetaanse zaak te bevorderen. Dit is bewonderenswaardig, want zij illustreren de kracht van het Tibetaanse weerbaarheid.

Deze aarde behoort aan de mensheid en de Volksrepubliek China (PRC) behoort aan haar 1,3 miljard inwoners, die het recht hebben de waarheid te weten over de stand van zaken in hun land en de wereld in zijn geheel. Als de bevolking volledig geïnformeerd is, heeft het de mogelijkheid om goed van slecht te onderscheiden. Censuur en de beperkte toegang tot informatie schendt het fundamenteel menselijk fatsoen. Zo beschouwen de Chinese leiders bijvoorbeeld de communistische ideologie en haar beleid als correct. Als dat zo zou zijn, dan zou dit beleid met zelfvertrouwen openbaar moeten worden gemaakt en open moeten staan voor kritiek.

China, met de grootste bevolking van de wereld, is een opkomende wereldmacht en ik bewonder de economische ontwikkeling die het heeft doorgemaakt. Het heeft ook een enorm potentieel om bij te dragen aan de menselijke vooruitgang en de wereldvrede. Maar om dat te doen, moet China het respect en vertrouwen van de internationale gemeenschap verdienen. Om een dergelijk respect te verdienen moeten de Chinese leiders meer transparantie ontwikkelen en hun daden voegen bij het woord. Om dit te verzekeren zijn vrijheid van expressie en persvrijheid essentieel. Op een vergelijkbare manier kan transparantie in bestuur helpen om corruptie te controleren. De laatste jaren zijn er in China steeds meer intellectuelen gezien die oproepen tot politieke hervormingen en grotere openheid. Premier Wen Jiabao heeft ook steun geuit voor deze bezorgdheid. Dit zijn belangrijke indicaties en ik verwelkom die.

De PRC is een land dat samengesteld is uit vele nationaliteiten, verrijkt door een diversiteit aan talen en culturen. Bescherming van de taal en cultuur van iedere nationaliteit is een beleid van de PRC, dat duidelijk is uitgeschreven in haar constitutie. Tibetaans is de enige taal die de gehele collectie van het onderricht van Boeddha behoudt, inclusief de teksten over logica en theorieën over kennis (epistemologie), die we van de Indiase Nalanda Universiteit hebben geërfd. Dit is een kennissysteem beheerst door rede en logica, dat het potentieel heeft om bij te dragen aan de vrede en het geluk van alle wezens. Daarom zal het beleid dat een dergelijke cultuur ondermijnt, in plaats van het te beschermen en te ontwikkelen, op de lange duur leiden tot de vernietiging van het gemeenschappelijk erfgoed van de mensheid.

De Chinese regering stelt regelmatig dat stabiliteit en ontwikkeling in Tibet het fundament is voor haar welzijn op lange termijn. De autoriteiten stationeren echter nog steeds grote aantallen troepen in heel Tibet en verhogen de restricties op het Tibetaanse volk. Tibetanen leven constant in angst en bezorgdheid. Meer recentelijk zijn veel Tibetaanse intellectuelen, bekende personen en milieuactivisten gestraft voor het uitspreken van de basis aspiraties van het Tibetaanse volk. Ze zijn naar zeggen gevangen gezet voor ‘ondermijning van de staatsmacht’, terwijl ze feitelijk een stem hebben gegeven aan de Tibetaanse identiteit en het culturele erfgoed. Dergelijke repressieve maatregelen ondermijnen juist de eenheid en stabiliteit. Evenzo worden in China advocaten die de mensenrechten verdedigen, onafhankelijke schrijvers en mensenrechtenactivisten gearresteerd. Ik verzoek de Chinese leiders met klem om deze ontwikkelingen te herzien en deze gewetensgevangenen onmiddellijk vrij te laten.

De Chinese regering claimt dat er geen ander probleem in Tibet is dan de privileges en status van de Dalai Lama. De realiteit is dat de voortgaande oppressie van het Tibetaanse volk wijdverspreide, diepe wrok tegen het huidige officiële beleid heeft veroorzaakt. Mensen uit alle lagen van de bevolking uiten voortdurend hun ontevredenheid. Dat er een probleem is in Tibet, wordt aangetoond door het falen van de Chinese autoriteiten om de Tibetanen te vertrouwen of hun loyaliteit te verwerven. In plaats daarvan leven de Tibetanen onder constante verdenking en surveillance. Chinese en buitenlandse bezoekers aan Tibet bevestigen deze grimmige realiteit.

Daarom stellen wij voor om, net zoals we eind zeventiger en begin tachtiger jaren in de gelegenheid waren om ‘fact-finding’ missies van Tibetanen in ballingschap naar Tibet te sturen, dergelijke bezoeken opnieuw te laten plaatsvinden. Tegelijkertijd moedigen we het zenden van afgevaardigden aan van onafhankelijke internationale organisaties, waaronder parlementariërs. Indien zij constateren dat de Tibetanen in Tibet gelukkig zijn, zijn wij bereid dat te accepteren.

De geest van realisme die onder Mao’s leiderschap in de begin vijftiger jaren heerste, leidde er toe dat China de 17-punten overeenkomst met Tibet tekende. Eenzelfde geest van realisme heerste in de begin tachtiger jaren in de tijd van Hu Yaobang. Als er een voortzetting van een dergelijk realisme had plaatsgevonden, dan had de Tibetaanse zaak, inclusief verscheidene andere problemen, gemakkelijk opgelost kunnen worden. Helaas hebben conservatieve denkbeelden dit beleid doen ontsporen. Het resultaat is dat na meer dan zes decennia het probleem meer onhandelbaar is geworden.

Het Tibetaanse Plateau is de bron van de belangrijkste rivieren van Azië. Omdat het, op de twee Polen na, de grootste concentratie gletsjers heeft, wordt het als de Derde Pool beschouwd. Milieudegradatie in Tibet zal een nadelige impact hebben op grote delen van Azië, vooral op China en het Indiase subcontinent. Zowel de centrale en lokale regeringen, als het Chinese volk zouden zich bewust moeten zijn van de degradatie van het Tibetaanse milieu en zouden duurzame maatregelen moeten ontwikkelen om het te beschermen. Ik roep China op om rekening te houden met de overleving van mensen die getroffen worden door de milieuveranderingen op het Tibetaanse Plateau.

Bij onze inspanningen om de Tibetaanse zaak op te lossen, hebben we standvastig gestreefd naar de wederzijds gunstige Middenweg Aanpak, die ware autonomie voor het Tibetaanse volk binnen de PCR nastreeft. In onze gesprekken met vertegenwoordigers van het United Front Work Department van de Chinese regering hebben we duidelijk in detail uitgelegd wat de hoop en aspiraties van het Tibetaanse volk zijn. Het gebrek aan enig positieve respons op onze redelijke voorstellen doet ons afvragen of zij volledig en accuraat aan de hogere autoriteiten zijn overgebracht.

Sinds de Oudheid hebben de Tibetaanse en Chinese volken als buren geleefd. Het zou een fout zijn als onze onopgeloste verschillen deze eeuwenoude vriendschap zouden beïnvloeden. Er worden speciale inspanningen verricht om goede relaties tussen in het buitenland wonende Tibetanen en Chinezen te bevorderen en ik ben verheugd dat dit heeft bijgedragen aan een beter begrip en vriendschap tussen ons. Tibetanen in Tibet zouden eveneens goede relaties met onze Chinese broeders en zusters moeten cultiveren.

In de afgelopen weken zijn we getuige geweest van de opmerkelijke geweldloze strijd voor vrijheid en democratie in verschillende delen van Noord-Afrika en elders. Ik geloof standvastig in geweldloosheid en in de macht van het volk, en deze gebeurtenissen hebben opnieuw getoond dat vastberaden geweldloze actie inderdaad positieve verandering kan brengen. We moeten allemaal hopen dat deze inspirerende veranderingen leiden naar ware vrijheid, geluk en voorspoed voor de mensen in deze landen.

Een van de aspiraties die ik sinds mijn jeugd heb gekoesterd, is het hervormen van Tibet’s politieke en sociale structuur. Tijdens de enkele jaren waarin ik in Tibet feitelijke macht bezat, heb ik enige fundamentele veranderingen kunnen doorvoeren. Hoewel ik niet in staat was om verdere hervormingen in Tibet door te voeren, heb ik in Ballingschap alle inspanningen verricht om dit te doen. Vandaag worden binnen het kader van het Handvest voor Tibetanen in Ballingschap, de Kalon Tripa, het politieke leiderschap, en de volksvertegenwoordigers direct door het volk gekozen. We zijn in staat geweest om democratie in ballingschap te implementeren die zich houdt aan de maatstaven van een open maatschappij.

Al vanaf de zestiger jaren van de vorige eeuw heb ik herhaaldelijk benadrukt dat de Tibetanen een leider nodig hebben, die vrij door het Tibetaanse volk gekozen is en aan wie ik het gezag kan overdragen. Nu hebben we duidelijk het moment bereikt om dit uit te voeren. Tijdens de komende elfde sessie van het veertiende Tibetaanse Parlement in Ballingschap, dat op 14 maart begint, zal ik formeel de noodzakelijke amendementen voorstellen die gemaakt moeten worden in het Handvest voor Tibetanen in Ballingschap. Dit voorstel weerspiegelt mijn beslissing om mijn formele gezag over te dragen aan de gekozen leider.

Sinds ik mijn intentie heb duidelijk gemaakt, heb ik herhaaldelijke en oprechte verzoeken gekregen van zowel binnen Tibet als daarbuiten, om mijn politiek leiderschap voort te zetten. Mijn doel om het gezag over te dragen, wil geenszins zeggen dat ik mij wens te onttrekken aan verantwoordelijkheid. Het is voor het belang van de Tibetanen op de lange termijn. Het is niet zo dat ik mij ontmoedigd voel. Tibetanen hebben zo’n geloof en vertrouwen in mij gesteld. Als een van hen ben ik daarom toegewijd om mijn bijdrage te leveren voor de rechtvaardige zaak van Tibet. Ik vertrouw er op dat de mensen geleidelijk mijn intenties zullen begrijpen, mijn beslissing zullen steunen en het daarmee van kracht te laten worden.

Ik wil deze gelegenheid gebruiken om de goedheid te gedenken van de leiders van verschillende landen die rechtvaardigheid koesteren, de leden van parlementen, intellectuelen en Tibet Support Groepen die standvastig zijn geweest in hun steun voor het Tibetaanse volk. In het bijzonder zullen we ons altijd de goedheid en consistente steun herinneren van het volk en de Regering van India en de Regeringen van de Deelstaten bij hun genereuze hulp aan Tibetanen om hun religie en cultuur te beschermen en te ontwikkelen, en het welzijn van de Tibetanen in ballingschap te verzekeren. Aan hen allen betuig ik mijn oprechte dank.

Met mijn gebeden voor het welzijn en geluk van alle levende wezens.