10 July 2017

UNESCO kent controversiële Werelderfgoed status in Tibet toe ondanks de ernstige bezorgdheid

Krakow – In een sterk politiek geladen sfeer stemde een UNESCO commissie in met het omstreden verzoek van de Chinese regering om een groot Tibetaans gebied Werelderfgoed status toe te kennen, hoewel de toekenning in strijd met de eigen waarden en de richtlijnen van de organisatie.

De leden van de commissie, die verschillende regeringen vertegenwoordigden, spraken vol lof over de nominatie van de Chinese regering, terwijl ICT-vertegenwoordiger Tenzin Choekyi de commissie wees op de gevaren en de betekenis van de toekenning. Ondertussen vierden de Chinese afgevaardigden feest op de begane grond.

Echter, in reactie op een rapport over de bedreiging voor de Tibetaanse nomaden dat de International Campaign for Tibet bij de leden van de commissie had ingediend, werd de Chinese overheid gedwongen om te reageren op UNESCO en te komen met een verklaring, waarin staat dat het “volledig de wensen van de lokale herders en hun traditionele cultuur, religieuze overtuigingen, en lifestyle zal respecteren”.

Kai Mueller, directeur van de International Campaign for Tibet in Duitsland, en leider van de ICT delegatie in Krakau, reageerde vandaag op de beslissing en zei: “De beslissing om door te gaan met deze nominatie zonder enige wijzigingen of nadere evaluatie lijkt mij meer te berusten op de politieke overwegingen van de leden van de Commissie, dan op een oprechte bezorgdheid voor de bescherming van natuurlijke en culturele erfgoed van de wereld. China heeft een lange staat van dienst wat betreft het verhuizen van Tibetaanse herders en het schenden van hun rechten. UNESCO heeft zonder verdere vragen deze nominatie gesteund, die voortkomt uit beleid dat het normale Tibetaanse landgebruik, zoals nomadische veeteelt, uitsluit, de staat aanwijst als enige orgaan van toezicht, en massa-toerisme bevordert. Dit alles in tegenspraak met de duidelijke richtlijnen die ten grondslag liggen aan de World Heritage Convention.

De Commissie negeerde de alledaagse realiteit dat Tibetanen – en nomaden in het bijzonder – de rentmeesters zijn van het landschap. Hun rol is van essentieel belang voor het behoud van de wilde dieren, de gezondheid van de ecosystemen op lange termijn, en de watervoorraden, waarvan China en Azië afhankelijk zijn. We zullen er nu naar streven om de desbetreffende internationale organen verantwoordelijk te houden voor de gevolgen en de uitwerking op grond van dit besluit nauwgezet en onverbiddelijk blijven volgen.”

Na goedkeuring van de nominatie legden de Chinese regeringsvertegenwoordigers in Krakow een verklaring af, waarin zij aan gaven dat zij “de wil van de herders zouden respecteren”. Het is aan de Commissie en de Internationale Unie voor het Behoud van de Natuur om te zorgen dat deze erkenning wordt nageleefd.

Dit volgde op een door Du Yue, de secretaris-generaal van de Volksrepubliek China bij de UNESCO Commissie, aan het World Heritage Centre geschreven een brief na het Rapport van ICT over de Hoh Xil nominatie. De brief, waarnaar werd gerefereerd in een artikel in de New York Times over de nominatie, maakte melding van ‘beschuldigingen door een derde partij’ over de UNESCO-nominatie, waarschijnlijk om te verwijzen naar de rapportage van ICT en andere uitingen van bezorgdheid over de gevolgen van de nominatie.

In haar verklaring aan de Commissie naar aanleiding van de beslissing zei de Tibetaanse geleerde Tenzin Choekyi, dat de rol van de Tibetanen in het behoud van het natuurlijke en culturele erfgoed van hun vaderland zodanig groot is, dat het hierdoor nu in de eerste plaats als werelderfgoed kan worden aangemerkt.

Ze verklaarde: “Dit was een zware beslissing voor leden van de Commissie. Ze zouden hebben kunnen besluiten om bij te dragen aan het voortbestaan van de nomadische tradities van een van de rijkste spirituele culturen in de wereld. China wil de wereld ervan te overtuigen dat haar beleid uitsluitend is gericht op behoud en de bescherming. Maar over de hele hoogvlakte legt de Chinese overheid beleid op, waardoor nomadische veehouders van hun land worden verdrongen. Het gaat om een gigantische social engineering campagne, die dreigt een duurzame en op unieke wijze aan het ruwe landschap van de hoogvlakte aangepaste manier van leven uit te wissen. Dit ondanks een wetenschappelijke consensus binnen de Volksrepubliek China en daarbuiten, dat inheemse rentmeesterschap en mobiliteit van kuddes essentieel zijn voor de gezondheid van de woeste gronden en helpen om klimaatverandering tegen te gaan.”

Zowel de Werelderfgoedlijst van UNESCO en de Internationale Unie voor Natuurbescherming (IUCN), die positief geadviseerd hebben over de nominatie, hebben duidelijke richtlijnen over de bescherming van de rechten van de lokale en inheemse bevolking en het behoud van hun cultuur. De voordracht van de Hoh Xil – Achen Gangyap in het Tibetaans – is in strijd met fundamentele beginselen en waarden, waaronder de concepten van “FPIC” (vrije, voorafgaande en geïnformeerde toestemming) en UNDRIP (VN Verklaring over de Rechten van Inheemse Volken)^[1] die zijn opgenomen in UNESCO Richtlijnen.

De volledige verklaring van Tenzin Choekyi, die het Chinese graslanden beleid en Tibetaanse nomaden heeft onderzocht, volgt hieronder:

41ste zitting van de UNESCO World Heritage Committee, Krakau, Polen

Ik ben Tenzin Choekyi en vertegenwoordig International Campaign for Tibet

Geachte voorzitter, geachte leden van de Commissie,

Tibet is ‘s werelds hoogste en grootste plateau, de ‘Derde Pool’ van de aarde. Als bron van de meeste van de grote rivieren van Azië, is het van cruciaal belang, niet alleen voor het Tibetaanse volk en de Chinese Partij, maar ook voor de rest van de wereld.

We hebben in de bespreking weinig gehoord over erkenning van de Tibetanen zelf – terwijl zij in de eerste plaats zouden moeten worden gehuldigd voor het in stand houden van het natuurlijke en culturele erfgoed van hun vaderland, en wel in zodanige mate, dat het nu als werelderfgoed kan worden genomineerd.

Dit was een zware beslissing voor leden van de Commissie. Ze zouden hebben kunnen besluiten om bij te dragen aan het voortbestaan van de nomadische tradities van een van de rijkste spirituele culturen in de wereld.

China wil de wereld ervan overtuigen dat haar beleid uitsluitend gericht is op behoud en bescherming.

Maar over de hele hoogvlakte legt de Chinese overheid beleid op, waardoor nomadische veehouders van hun land worden verdrongen. Het gaat een gigantische social engineering campagne, die dreigt een duurzame en op unieke wijze aan het ruwe landschap van de hoogvlakte aangepaste manier van leven uit te wissen.

Dit ondanks een wetenschappelijke consensus binnen de Volksrepubliek China en daarbuiten, dat inheemse rentmeesterschap en mobiliteit van kuddes zijn essentieel voor de gezondheid van de woeste gronden en helpen om klimaatverandering tegen te gaan.

Hoh Xil in Qinghai – Achen Gangyap in het Tibetaans – ligt in het midden van de drie grote natuurgebieden. In natuurgebieden in de Volksrepubliek China is het beleid om Tibetaanse landgebruik, zoals nomadische veeteelt, uit te sluiten.

Dus dit toewijzing roept serieuze vragen op voor deze Commissie. Om niet het risico lopen om tegen de in het Verdrag vastgelegde beginselen in te gaan, waaronder FPIC en UNDRIP, moet resolute stappen worden gezet. Het is van essentieel belang om ervoor te zorgen, dat er geen gedwongen verhuizing of uitsluiting van de traditionele nomadische veeteelt plaatsvindt of dat enig ander beleid, dat kan leiden tot verwijdering of uitsluiting van de traditionele gebruikers van het land zal worden ondernomen of nagestreefd, met inachtneming van het Verdrag, de principes, de operationele richtlijnen en alle andere van toepassing zijnde internationale wettelijke normen.

Onbelemmerde toegang moet mogelijk zijn voor onafhankelijke waarnemers en VN-mensenrechten mechanismen om zinvolle effectbeoordeling te waarborgen.

De betrokkenheid van de Tibetanen als rentmeesters is van essentieel belang voor het behoud van de wilde dieren, de gezondheid van de ecosystemen op lange termijn, en de watervoorraden, waarvan China en Azië afhankelijk zijn.

Dank u.

Voetnoot:

[1] VN Verklaring over de Rechten van Indigion the Rights of Inheemse Volken (UNDRIP) http://www.unesco.org/new/en/indigenous-peoples/related-info/undrip/