Phuntsog Wangyal Goranangpa: Een indrukwekkend figuur in de moderne geschiedenis van Tibet

^{_{foto van het dossier van Phuntsok Wangyal bij zijn woonplaats in Peking}}

Phuntsog Wangyal Goranangpa, die op 30 maart 2014 overleed in Beijing, was een formidabele figuur in moderne Tibetaanse geschiedenis.

Hij was de meest prominente Tibetaanse Communist, die hoewel hij zich op een lijn stelde met de Chinese regering, uitdrukkelijk bij de regering aandrong om haar Tibet beleid te wijzigen. Hij diende open brieven in bij de Chinese leiders, onder wie Hu Jintao, waarin hij opriep tot een herziening van hun houding ten opzichte van de Dalai Lama door te stellen, dat als de Dalai Lama in ballingschap zou blijven, dit zou leiden tot een verslechtering van de spanningen in Tibet. In een nieuw boek, van welke de Tibetaanse versie in 2013 werd gepubliceerd in India, terwijl de Chinese versie wordt uitgebracht in Hong Kong, zei Phunsok Wangyal dat het de Dalai Lama moet worden toegestaan ??om naar Tibet terug te keren, aangezien hij een stabiliserende factor zou zijn.

Hij was zeer toegewijd aan de Dalai Lama, die hem als een persoonlijke vriend beschouwde. In een condoleance bericht zei de Dalai Lama: “Hij was een echte communist, oprecht gemotiveerd om de belangen van het Tibetaanse volk te vervullen. In zijn dood hebben we een vertrouwde vriend verloren”. “Door zijn eigen voorbeeld toonde Phunsok Wangyal aan dat je een echte communist kon zijn, en tegelijkertijd trots kon zijn op je Tibetaanse erfgoed”, voegde de Dalai Lama toe.

Executive Chairman van het bestuur van International Campaign for Tibet, Kasur Lodi Gyari, wiens vader een persoonlijke vriend was van Phuntsok Wangyal en die hem ook zelf heeft gekend, zei: “Phuntsok Wangyal is niet meer bij ons, maar zijn gedachten en woorden zullen ons blijven inspireren en leiden. Zelfs in dit late stadium is er nog tijd voor de Chinese leiders om serieus aandacht te besteden aan wat hij gedurende vele decennia heeft geprobeerd over te brengen. Phuntsok Wangyal was een echte marxist, maar tegelijkertijd is hij er altijd trots op gebleven om Tibetaan te zijn. In mijn ogen is hij een van de grootste denkers van onze tijd, niet alleen met betrekking tot de Tibet-China kwestie, maar ook ten aanzien van andere serieuze onderwerpen. Hij is bijzonder integer en is nooit bang geweest om te lijden voor zijn overtuiging.”

In de volksmond stond hij bekend als Bapa Phuntsok Wangyal (Ba is de verkorte vorm van de naam van zijn geboorteplaats, Bathang) en zijn naam wordt in het Engels op verschillende manieren gespeld, onder meer als Bapa Phuntso Wangye, Bapa Phuntsok Wanggyal, etc.

In een verklaring zei Sikyong Dr Lobsang Sangay: “De Centrale Tibetaanse Administratie in Dharamshala brengt haar diepe medeleven over aan zijn familie. We hopen dat de Chinese leiders acht zullen slaan op de wijsheid van deze veterane communistische leider en zijn vooruitziende blik bij het aangeven van oplossingen voor het probleem van Tibet.”

Phuntsok Wangyal’s leven symboliseerde de evolutie van de Sino-Tibetaanse relaties. “Phüntso Wangye was een man, die nooit stopte met de strijd voor zijn volk, en het verhaal van zijn leven is zowel hartverscheurend als inspirerend, en essentieel voor het begrijpen van wat er in Tibet is gebeurd sinds de jaren 30 van de vorige eeuw”, schreef John Ackerly, voormalig voorzitter (en nu bestuurslid) van International Campaign for Tibet in een samenvatting voor Phuntsok Wangyal’s biografie, ‘Een Tibetaanse Revolutionair’.

Melvin Goldstein, co-auteur van ‘Een Tibetaanse Revolutionair’, stelt: “Phuntsok Wangyal heeft zijn leven gewijd aan de strijd voor de creatie van een socialistisch Tibet, dat alle Tibetanen in Kham, Amdo, en Tibet zelf zou omvatten en zou worden geregeerd door Tibetanen. Hij werkte onvermoeibaar en onder groot gevaar om dit te bereiken, eerst met zijn eigen Tibetaanse Communistische Partij en vervolgens binnen de Chinese Communistische Partij, waar hij van 1951 tot 1958 het toonaangevende Tibetaanse lid in Tibet was.

“Phuntsok Wangyal was ook een vooraanstaand filosoof, die zijn 18 jaar van opsluiting wijdde aan studie en vervolgens het resultaat van zijn onderzoek publiceerde. Onder deze was een conclusie in een theoretische analyse, dat vloeistof bestaat op de maan bestaat, door gebruik te maken van dialectische logica. Het is Interessant, dat Amerikaanse wetenschappers vervolgens en onafhankelijk de aanwezigheid van water op de maan bevestigden.

In de loop van zijn leven hield hij verschillende academische posities in China. Hij was adviseur bij de Vereniging van Chinees Wetenschappelijk Socialisme, vast lid van de Uitvoerende Raad van het Instituut voor de Geschiedenis van de Chinese Marxistische Filosofie, directeur van het Research Instituut voor Natuurwetenschappen Dialectiek, adviseur van de Vereniging van Filosofie van Chinese Nationale Minderheden en Geschiedenis van het Sociale Denken, directeur van het Voorbereidend Comité van het Instituut voor Chinese Boeddhistische Filosofie en Moderne Wetenschappen, en erevoorzitter van de Vereniging van Sichuan Tibetaanse Studies.

Voice of America, die bronnen dicht bij de familie aanhaalde, zei: “Phuntsok Wangyal had gevraagd om gecremeerd te worden en om zijn as naar de heilige plaatsen in Tibet te nemen, zoals Mount Kailash. Spoedig na zijn overlijden had zijn familie in Peking een Tibetaanse lama verzocht om Phowa uit te voeren, het Tibetaanse boeddhistische ritueel dat verondersteld wordt om de ziel van het lichaam te bevrijden, en nodigde monniken uit om gebeden te zingen in de buurt van zijn lichaam. Bawa Phuntsok Wangyal’s zal familie in de komende maanden alle religieuze riten overeenkomstig de Tibetaanse boeddhistische tradities uitvoeren.”

Phuntsok Wangyal laat zijn vrouw Tseten Yangdron en vier kinderen na (allen van zijn eerste vrouw, Tsilila, die  in 1969 overleed): de zonen Phunkhang, Phunyang en Pengjing Goranangpa en dochter Phuntso Dekyi Goranangpa, evenals een aangenomen dochter en kleinkinderen.

Phuntsog Wangyal Goranangpa werd in 1922 geboren in het oosten van Tibetin Bathang (Chinees: Batang), wat dit moment in de Autonome Prefectuur Karze in provincie Sichuan ligt.

Phuntsok Wangyal was een van de eerste Tibetanen, die een door de Kwomintang bestuurde academie volgde in Nanjing, waar hij in het geheim de Tibetaanse Communistische Partij oprichtte. Nadat de Chinese Communistische Partij China veroverde, trad hij toe ?en klom hij op in haar gelederen. In de jaren ‘50, was hij de hoogste Tibetaanse communist en werd aangewezen om Zhang Guohua te vergezellen, de commandant van het 18de Leger, dat naar Lhasa werd gestuurd.

Hij speelde een belangrijke rol in Lhasa, alsmede tijdens het bezoek van de Dalai Lama aan China in 1954-1955, toen hij moest helpen, onder meer als vertaler tijdens ontmoetingen met Mao Zedong.

Phuntsok Wangyal’s betrokkenheid bij de Chinese Communistische resulteerde er in dat de Tibetanen hem in een negatief daglicht bekeken. Tegelijkertijd verwierf hij niet het vertrouwen van de Chinese autoriteiten, hetgeen uiteindelijk resulterende in een gevangenisstraf van 18 jaar. Zijn inzet voor het welzijn van de Tibetanen maakte hem verdacht bij de Chinese communisten. Als vice-directeur van de Nationaliteiten Commissie van het Nationale Volkscongres, nam hij actief deel aan debatten over de herziening van de Chinese grondwet, in het bijzonder wat betreft de bepaling over nationaliteiten. Hij werd zelfs beschuldigd van lokaal nationalisme. In de afgelopen decennia, na zijn vrijlating uit de gevangenis en gedeeltelijke rehabilitatie, kreeg hij de waardering van de Tibetanen voor zijn consequente en moedige houding met betrekking tot de rechten van de Tibetanen.
In 1989 begon hij zich geheel te wijden aan wetenschappelijk onderzoek en het schrijven. In 1990 werd zijn werk “Nieuwe Verkenning van Dialectiek” gepubliceerd. Dit boek geeft een overzicht van de logische formulering van het dialectisch structurele recht en periodiciteit met illustratieve grafieken van de wetten van de beweging. Het maakt een dialectische analyse van de belangrijkste disciplines in de sociale en natuurwetenschappen, en verkent hun essentiële relatie en de wetten van beweging.

Zijn tweede boek uit 1994, “Vloeibaar Water bestaat op de Maan” werd gepubliceerd door de Sichuan Wetenschap en Technologie Uitgeverij. Het boek richt zich op de wet van de identiteit van tegenstellingen en oppositie binnen identiteit, die de universele theorie van de objectieve wereld weerspiegelt. Het combineert het strakke theoretische systeem van dialectische logica met feitelijke gegevens verkregen uit jarenlange astronomische observatie, analyse en bewijsvoering.

Rond de zelfde tijd kondigde de NASA aan dat ze een laag van enkele miljarden ton ijs op de Zuidpool van de maan hadden ontdekt. Vervolgens kondigde het Amerikaanse ministerie van Defensie op 3 december 1996 aan dat gletsjermeren zou kunnen bestaan ??op de Zuidpool van de maan. Deze twee belangrijke astronomische ontdekkingen bewees de theorie, die hij via de wetenschap van de filosofische dialectiek vele jaren eerder had aangetoond.

NASA toonde belangstelling voor zijn bevindingen en nodigde hem uit om de conferentie Lunar and Planetary Science in 1998 bij te wonen. Hij was toen echter niet in de gelegenheid deel te nemen.

In 1996 werd zijn derde boek, “Nieuwe Onderzoekingen naar Natuurlijke Dialectiek”, gepubliceerd door de Chinese Social Science Uitgeverij. In dit boek maakte hij verder gebruik van de meest recente gegevens om dialectisch te analyseren en het mysterie te bewijzen van elk belangrijk onderwerp in de natuurwetenschappen, en de wetten van de structuur en beweging van hemellichamen. Hij bracht vele nieuwe concepten ter sprake, bijvoorbeeld door het maken van de eerste dialectische analyse van de optische dualiteit van het golf-deeltje, en hij is de eerste onder wetenschappers om een dialectische exploratie en bewijsvoering te maken in een poging om de theorie te bewijzen dat rotatie van de aarde ??een seconde per jaar vertraagt.

Hij schreef ook “Een Handleiding voor Investeringen in de Nationale Autonome Staten van China”, gepubliceerd door de Tibetaanse Studies Uitgeverij, evenals een academische scriptie “Verhandeling over de Chinese Nationale Rechtsorde”.

Zijn boeken over Tibetaanse politiek omvatten de memoires: “Een Tibetaanse Revolutionair: De Politieke Levensloop van Bapa Phüntso Wangye”, gepubliceerd door de University of California Press (De Tibetaanse versie werd gepubliceerd door Tibet Times in Dharamsala) en “Een Lange Weg naar Gelijkheid en Eenheid” waarvan de Chinese versie wordt gepubliceerd door de New Century Press in Hong Kong (de Tibetaanse versie werd gepubliceerd door het Khawa Karpo Tibet Culture Centre in Dharamsala). Dit boek is zijn analyse van het Chinese Nationaliteitenbeleid.

</im>