Het afgelopen jaar liet China steeds meer haar ware aard zien. Onder president Xi Jinping vaart het lang een steeds meer totalitaire koers. Een wrang ‘hoogtepunt’ vormde het afzweren van ‘verdorven Westerse waarden’ als democratie en mensenrechten op het 19e Chinese partijcongres in oktober.
Ook in Tibet ging China in 2017 onverminderd door met zijn repressie en het monddood maken van het Tibetaanse volk. Naast ernstige en systematische mensenrechtenschendingen, lijkt het desastreuze Chinese beleid vooral gericht op het marginaliseren en uitroeien van de unieke Tibetaanse cultuur en identiteit.
De Chinese regering lijkt geen enkele grens te erkennen in haar Orwelliaanse zucht om alle aspecten van de Tibetaanse samenleving te controleren. Veiligheidscamera’s, totale controle over alle telecommunicatie, en grootschalige inzet van veiligheidstroepen en informanten lijken het dak van de wereld te veranderen in een grote gevangenis. Niet voor niets kwam Freedom House in haar rapport tot de conclusie dat Tibet een van de minst vrije landen ter wereld is.
Tibetanen, die protesteren of opkomen voor hun identiteit en cultuur worden bestempeld tot separatisten of zelfs terroristen, zoals taalactivist Tashi Wangchuk, die enkel en alleen zijn vrijheid van meningsuiting gebruikte om op te komen voor het in de Chinese grondwet beschermde Tibetaans taalonderwijs.
Om haar optreden een schijn van legaliteit te geven, voerde de Chinese regering het afgelopen jaar brede en verstrekkende wetgeving en maatregelen in, zoals de antiterreurwet, die vaak diep op de persoonlijke levenssfeer van Tibetanen ingrijpen.
Niet alleen in Tibet zelf probeert de Chinese regering kritiek op zijn beleid te voorkomen, ook tot ver buiten de landsgrenzen. Met systematische campagnes, supranationale instellingen en zelfs omkoping, intimidatie, chantage, spionage en infiltratie, probeert het land regeringen, universiteiten, en maatschappelijk organisaties naar zijn hand te zetten. Ook de Chinese gemeenschap in het buitenland, waaronder ook overzeese Chinese studenten, worden onder druk gezet om de belangen van het ‘moederland’ te behartigen.
Helaas lijkt de internationale gemeenschap, waaronder ook Nederland, de impact en lange termijn consequenties hiervan te onderschatten, of simpelweg economische belangen belangrijker te vinden dan mensenrechten.
Hier lag voor International Campaign for Tibet dan ook een belangrijke taak om de buitenwereld op te hoogte te brengen van wat er werkelijk gebeurt in Tibet en te zorgen dat de internationale gemeenschap weerstand biedt aan de Chinese propaganda en druk, en daarbij China aanspreekt op zijn wanbeleid in Tibet.
Naast talloze rapporten en nieuwsberichten in de sociale media over de kritieke situatie in Tibet, bracht NSICT het afgelopen jaar drie belangrijk rapporten uit, die zij verspreidde onder politici en het algemene publiek. Daarnaast speelde NSICT een cruciale rol in de voorlichting van VN-waarnemers, regeringen, en parlementsleden over de kritieke situatie in Tibet.
In Nederland organiseerde NSICT verscheidene grote op politici en publiek gerichte campagnes. In het voorjaar organiseerde NSICT haar ‘Kies Tibet’ actie in het kader van de Tweede Kamerverkiezingen. In het najaar riep NSICT in haar ‘China is geen normale partner’ campagne het nieuwe kabinet op om mensenrechten in Tibet prioriteit te geven.
Ook in het voorjaar organiseerde NSICT de Europese tour van Namgyal Lhamo, die bij politici, de media en het publiek haar indringende verhaal deed over haar onder verdachte omstandigheden in een Chinese gevangenis overleden oom Tenzin Delek Rinpoche. Daarnaast organiseerde NSICT in het najaar een succesvol bezoek van een Tibetaanse parlementaire delegatie uit India aan Europa en Nederland. In Nederland bezochten de delegatieleden onder meer het ministerie van Buitenlandse Zaken en de Tweede Kamer om steun te vragen voor Tibet. Ook hadden zij een ontmoeting met NSICT donateurs.
Bij de VN-mensenrechtenraad vroeg NSICT aandacht voor de mensenrechtensituatie in Tibet, waaronder de grootschalige verwoesting van Larung Gar en de uitzetting van monniken en nonnen in het instituut.
In juli hield NSICT een grote campagne tegen de toekenning van Hoh Xil door de UNESCO op de Werelderfgoedlijst, waardoor China de toezegging deed om de rechten van de in het gebied wonende nomaden te zullen respecteren.
Ondanks onze inzet is de situatie in Tibet in het afgelopen jaar de situatie in Tibet zorgwekkender geworden. China blijft één van de meest repressieve regimes in de wereld. Ondanks deze immense repressie blijven de Tibetanen zich veerkrachtig vreedzaam verzetten. Hun vreedzame protesten zijn voor iedereen, die vrijheid belangrijk vindt, een bron van inspiratie. In 2017 heeft NSICT veel voor het Tibetaanse volk bereikt en hen een stem gegeven. Dat was alleen mogelijk door de steun van onze trouwe donateurs, die zich ook het afgelopen jaar onverminderd hebben ingezet voor Tibet om het Tibetaanse volk te steunen in hun aspiratie voor vrijheid en gerechtigheid.
Namens het Tibetaanse volk wil ik iedereen hier bedanken voor deze onmisbare steun.
Jaarverslag 2017
Het volledige jaarverslag van 2017 inclusief financieel overzicht kunt u hier: bekijkenof downloaden