1 July 2021

Nu de Chinese Communistische Partij 100 jaar wordt, betreurt ICT de vernietiging van de Tibetaanse cultuur

De Chinese Communistische Partij (CCP) viert op 1 juli haar honderdste verjaardag met de bewering dat zij “zich krachtig heeft verzet tegen etnische onderdrukking en discriminatie, de gelijkheid tussen alle etnische groepen heeft gehandhaafd en regionale etnische autonomie heeft ingevoerd”. Onlangs nog, in een nieuw Witboek over Tibet, dat in mei 2021 werd uitgegeven, beweerde China dat: “Tibet zich heeft losgemaakt van zijn achtergebleven, autocratische, geïsoleerde verleden om welvaart, democratie en een open toekomst te omarmen.”

De waarheid is echter precies het tegenovergestelde. De 10e Panchen Lama vatte de gevolgen van de Chinese overheersing in Tibet goed samen toen hij zei: “Als we de prijs van het offer dat wij (Tibetanen) hebben gebracht vergelijken met de ontwikkeling die we hebben gezien, is mijn gevoel dat de waarde van ons offer veel groter is geweest. Ons offer weegt veel zwaarder dan onze ontwikkeling.”

In feite gaan de Tibetanen gebukt onder het verpletterende gewicht van een totalitaire eenpartijdictatuur. Het Tibetaanse volk heeft geen zeggenschap over zijn eigen bestuur; alle belangrijke beslissingen worden genomen door de CCP en niet-Tibetanen domineren de belangrijkste leidinggevende functies.

Geen mensenrechten

Als we kijken naar de mensenrechtensituatie, zien we dat Tibetanen vanwege hun specifieke identiteit het meest worden geschaad. Tibetanen worden vervolgd enkel en alleen omdat zij hun culturele identiteit willen behouden en worden geconfronteerd met immense beperkingen van hun mogelijkheden om hun godsdienst te belijden, in hun moedertaal te spreken, te reizen en hun vrijheid van meningsuiting uit te oefenen.

Chen Quanguo, partijsecretaris in Xinjiang (bij de Oeigoeren bekend als Oost-Turkestan), die internationale verontwaardiging veroorzaakte over de massale opsluiting van Oeigoeren en Kazachen, bekleedde voorheen dezelfde functie in de Tibetaanse Autonome Regio. Tijdens zijn regeerperiode bij de TAR voerde hij een beleid dat erop gericht was het Tibetaanse volk onder controle te houden, en waarvan sommige vandaag in Xinjiang worden herhaald. In  2012 vond er bijvoorbeeld een oplsuiting van honderden Tibetaanse pelgrims plaats die terugkeerden van boeddhistische lessen die werden gegeven door de Dalai Lama. Veel van deze  gedetineerden waren oudere mannen en vrouwen die weken of zelfs maanden werden vastgehouden. Hier zagen we dus al een voorloper van Chen’s massa opsluitingen in Xinjiang.

Ook bestaat er grote bezorgdheid over de mogelijke invoering van dwangarbeidprogramma’s in Tibet. Deze programma’s zouden een diepe impact kunnen hebben op het leven van Tibetanen die van hun familie, hun gemeenschap en hun cultuur worden weggerukt. In het klimaat van angst dat in Tibet blijft heersen is het een zekerheid dat de Tibetanen geen andere keuze hebben dan zich te schikken naar de maatregelen die door de Chinese autoriteiten worden voorgeschreven.

Sinisering van het Tibetaans boeddhisme

Wat de godsdienst betreft, die de kern vormt van de Tibetaanse identiteit, worden de Tibetanen vervolgd om hun geloof. De Chinese autoriteiten hebben monniken en nonnen onderworpen aan “patriottische heropvoeding” en Tibetanen kunnen worden gearresteerd alleen al voor het bezit van foto’s van de Dalai Lama of het vieren van zijn verjaardag. Het Tibetaans boeddhisme is gebaseerd op een systeem van intensieve studiepraktijken, dat ernstig wordt beperkt door het Chinese beleid dat de band tussen het Tibetaanse volk en zijn boeddhistische geloof wil verbreken.

De Dalai Lama en de Tibetanen in ballingschap zijn in staat de leer van het Tibetaans boeddhisme met de hele wereld te delen. Maar in Tibet onder Chinees bewind wordt het Tibetaans boeddhisme bedreigd in zijn voortbestaan als gevolg van het Chinese beleid; zelfs Gyaltsen Norbu, door de Chinese staat benoemd tot Panchen Lama, heeft gewaarschuwd dat het Chinese beleid zou kunnen leiden tot een situatie waarin het Tibetaans boeddhisme alleen nog in naam bestaat. De absurde bewering van de CCP dat zij gezag hebben over de reïncarnatie van de Dalai Lama is slechts een van de meest zichtbare pogingen tot sinicisering, waarbij dit oude geloof wordt ondergeschikt gemaakt aan de autoritaire politieke doelstellingen van Peking.

De aantasting van het milieu in Tibet

De kwestie van het milieu in Tibet is nauw verbonden met de mensenrechten. Voor Tibetanen is de aantasting van het milieu een grote zorg. Tibetanen wonen namelijk al eeuwenlang in harmonie met de natuur samen, dit is zelfs vastgelegd in hun religieuze overtuigingen en gebruiken. Het roekeloze ontwikkelingsbeleid van China verwoest het milieu van Tibet. Ongecontroleerde houtkap en mijnbouw, roekeloze afdamming, en de gedwongen verwijdering van Tibetaanse nomaden van de graslanden zijn slechts enkele van de kenmerken van China’s rentmeesterschap van het Tibetaanse milieu.

Dalai Lama biedt visie

De Dalai Lama en het Tibetaanse volk hebben een visie over hoe de Tibetaanse cultuur de wereldbeschaving ten goede kan komen, maar Peking ziet daar kennelijk weinig waarde in behalve de winst van de toeristenindustrie. In 1987 merkte de 10e Panchen Lama op: “Er wordt niet veel aandacht besteed aan de Tibetaanse taal. Als Tibet de meest religieuze regio is, is het vanzelfsprekend dat de Tibetaanse taal moet worden bevorderd. Maar er gebeuren veel verkeerde dingen.”

Helaas wordt momenteel, drie decennia later, de studie van het Tibetaans op de scholen in Tibet nog steeds geconfronteerd met enorme uitdagingen.

De 10e Panchen Lama zei ook: “Tibetanen zijn de legitieme meesters van Tibet. De wensen en gevoelens van het Tibetaanse volk moeten worden gerespecteerd.”

Onze boodschap aan de CCP is vandaag de dag fundamenteel dezelfde. Het consequente pleidooi van de Dalai Lama voor geweldloosheid is de sleutel tot het bereiken van een duurzame oplossing voor de Tibetanen, en het is in het beste belang van zowel de Chinezen als het Tibetaanse volk. Zolang de CCP de wensen van het Tibetaanse volk niet respecteert, zal het bij loze woorden blijven.