Chinees Dilemma door Aanhoudende Tibetaanse Zelfverbrandingen

Nederlandse vertaling van de ICT blog van Vice President Bhuchung K. Tsering

Zelfs nu de Chinese leiders in beslag genomen worden door de voorbereidingen in verband met het aanstaande 18de partijcongres, plaatsen de aanhoudende Tibetaanse zelfverbrandingen hen voor een uitzonderlijk dilemma. Terwijl ik dit schrijf, op 23 oktober 2012, is er het meest recente bericht van nog een Tibetaan, Dorjee Rinchen, uit het gebied van Labrang, die zichzelf verbrand heeft.

Zo is de hoop van de Chinese autoriteiten, dat het probleem vóór het partijcongres zou zijn weggeëbt – als gevolg van een combinatie van bedreigingen, onderdrukking en meer controle – niet in vervulling gegaan. Er zijn aanwijzingen dat de Chinese leiders zich nu beginnen zorgen te maken over de negatieve effecten van hun gebrek aan moed om de ontwikkelingen in Tibet aan te pakken.

Jia Qinglin, voorzitter van de Chinese People’s Political Consultative Conference (CPPCC) en een sleutelfiguur in Tibet, werd op 23 oktober door de officiële Chinese media geciteerd en stelt: “het land is in een belangrijke periode in haar strijd tegen de Dalai Lama kliek.”

Ook Zhou Yongkang, lid van het Permanente Comite van het Politiek Bureau van de Chinese Communistische Partij, vertelde op 19 oktober aan een “seminar over de bescherming van de veiligheid en stabiliteit tijdens het aankomende nationale congres” dat het “risico van grote maatschappelijke problemen moeten worden geëvalueerd ter voorkoming en vermindering van conflicten in gebieden, zoals Tibet en Xinjiang. “

Ter indicatie van het gebrek aan vertrouwen in sommige van hun ambtenaren in de Tibetaanse gebieden, meldde de People’s Daily dat de Tibetaanse Autonome Regio Partijsecretaris, Chen Quanguo, gebruik maakte van een conferentie op 16 oktober om mee te delen “dat de lokale militaire functionarissen dienen samen te werken met de politie en rond de klok stand-by moeten staan.” Hij voegde eraan toe dat “ambtenaren op staande voet zouden worden ontslagen, indien de gebieden onder hun bevoegdheden niet stabiel blijven.”

De Chinese autoriteiten willen stabiliteit en vrezen destabilisering als gevolg van de situatie in Tibet. Echter, de aanhoudende tragische zelfverbrandingen door Tibetanen, zijn een duidelijke indicatie van de diepte van de gevoelens onder het Tibetaanse volk over de huidige stand van zaken. De enige duurzame oplossing voor de Chinese autoriteiten is het aanpakken van de echte grieven van het Tibetaanse volk.

Om te beginnen zouden de Chinese leiders serieus moeten kijken naar een aantal van hun eigen verklaringen en deze positief toepassen op hun Tibetaanse beleid. Global Times van China citeert Jia Qinglin met te zeggen dat “Tibet-gerelateerde kwesties van het grootste belang zijn.” Is onderdrukking de juiste manier om om te gaan met een onderwerp dat echt belangrijk is? Evenzo haalt het Zhou Yongkang aan, die op het hierboven genoemde seminar meedeelt, dat “redelijke oproepen van mensen en ook verzoekschriften, zouden beter moeten worden afgehandeld.” Als hij werkelijk wil optreden, waarom laten de Chinese leiders dan zo veel Tibetaanse levens verloren gaan, zonder iets te doen om hun grieven aan te pakken? Hoeveel meer Tibetanen moeten hun leven geven, voordat de Chinese autoriteiten deze beschouwen als “redelijke verzoek”?

Het was jammer dat tijdens het meeste recente Amerikaanse presidentiële debat op 22 oktober 2012,  dat gewijd was aan buitenlands beleid, nauwelijks tijd werd besteed aan de fundamentele Amerikaanse waarden van democratie en vrijheid. De Verenigde Staten en andere landen hebben de verantwoordelijkheid om er op toe te zien dat de vreedzame strijd in Tibet slaagt, als ze voor een meer vreedzame wereld staan. Er is een reden dat mensen zich beginnen af te vragen, waarom de wereld niet voldoende aandacht schenkt aan de ontwikkelingen in Tibet. Prof. Jeffrey Hopkins van de Universiteit van Virginia verwoordde het in feite op juiste wijze, toen hij bij een openbare gebeurtenis met de Dalai Lama op 11 oktober 2012 in Charlottesville opmerkte, dat in Vietnam twee van dergelijke sterfgevallen nodig waren om de wereld wakker te schudden, terwijl er in Tibet al meer dan 50 zelfverbrandingen hebben plaatsgevonden en de wereld nog niet wakker geworden is.

In een interview met Ann Curry van NBC nieuws (uitgezonden op 11 oktober 2012) zei de Dalai Lama dat het moeilijk was om te beoordelen of de (door de zelfverbranders gebruikte) methode goed of fout is, maar ze zijn een niet-gewelddadige uiting van gevoelens over het Chinese beleid. Hij zei dat de Tibetanen in Tibet in een echt wanhopige situatie verkeren.

Als commentaar op de aard van de Tibetaanse strijd en de Chinese opstelling, vertelde de Dalai Lama aan Ann Curry: “De strijd gaat tussen de kracht van de waarheid en de kracht van het geweer. Op korte termijn lijkt de macht van het geweer misschien veel sterker. Maar op de lange duur is de kracht van de waarheid veel sterker.” Op de vraag wat het belangrijkste is waarin hij wereldleiders zou vragen om de Tibetanen te steunen, antwoordde hij: “Één woord: Vrijheid.”

We naderen nu het einde van de ambtstermijn van president Hu Jintao en het is nu duidelijk, dat hij een erfenis van onderdrukking van Tibetanen achterlaat, een gebrek aan vooruitziende blik om om te gaan met het probleem en het negeren van wegen, die echt zullen leiden tot stabiliteit van de Volksrepubliek China en de vestiging van een harmonieuze samenleving. Hu Jintao heeft gefaald in Tibet. We zullen nu moeten afwachten hoe het de nieuwe leiding, die zal voortkomen uit het 18de partijcongres, zal vergaan.