Afgevaardigden Jim McGovern en Ileana Ros-Lehtinen vestigen de aandacht op Tibet in Amerikaanse Huis van Afgevaardigden

Afgevaardigden Jim McGovern (Democraat uit Massachusetts) en Ileana Ros-Lehtinen (Republikein uit Florida) spraken vandaag in het Huis van Afgevaardigden om de aandacht te vestigen op de situatie in Tibet. Met het deelnemen aan de periode voor General Speeches bij begin van de zitting van het Huis van Afgevaardigden, toonden zij een groot portret van de Dalai Lama en spraken over hun steun aan de aspiraties van het Tibetaanse volk, het respect dat ze hebben voor de Dalai Lama, en over hun werk in de Verenigde Staten in het proactief bevorderen van initiatieven met betrekking tot Tibet. Ze spraken ook over de Wet Wederzijdse Toegang tot Tibet, die afgevaardigde Jim McGovern en afgevaardigde Randy Hultgren hebben geïntroduceerd in het Huis in april en welke tot doel heeft om meer toegang tot Tibet voor Amerikaanse burgers te bevorderen.

Hieronder vindt u een niet-officiële transcriptie van hun opmerkingen.

De heer McGovern: Mijnheer de Voorzitter, in 2002, nam het Congres de Tibetaan Policy Wet aan om de aspiraties van het Tibetaanse volk te ondersteunen in het beschermen van hun eigen identiteit. De wet heeft stappen uitgezet om de eigen afgescheiden religieuze, culturele en taalkundige identiteit van Tibet te beschermen, aan te dringen op een betere eerbiediging van de rechten van het Tibetaanse volk, de dialoog tussen Zijne Heiligheid de Dalai Lama en de Chinese regering te bevorderen, de onmiddellijke en onvoorwaardelijke vrijlating van de Tibetaanse gewetensgevangenen te eisen, de oprichting van een Amerikaanse consulaat in Lhasa te realiseren en te verlangen dat het de 11de Panchen Lama wordt toegestaan om zijn religieuze studies voort te zetten zonder inmenging van de Chinese regering.

Mijnheer de Voorzitter, deze zijn eenvoudige, redelijke en realistische stappen, maar 15 jaar later is er weinig vooruitgang: de Chinees-Tibetaanse dialoog is sinds 2010 opgeschort; er zijn honderden Tibetaanse gewetensgevangenen, velen zijn monniken, sommige, zoals Tenzin Delek, zijn in gevangenschap overleden. Er is nog steeds geen Amerikaanse consulaat in Lhasa, een groot probleem voor Amerikaanse functionarissen, die proberen te reageren op noodsituaties, zoals de aardbeving in 2015, waardoor tientallen van onze burgers in de Tibetaanse Autonome Regio klem kwamen te zitten, en de Chinese overheid, officieel atheïstisch, heeft verklaard, dat het zal beslissen wie zal worden gereïncarneerd als volgende Dalai Lama.

Mijnheer de Voorzitter, ik wil bij deze mijn bezorgdheid voor het welzijn van de vermiste 11de Panchen Lama, de op een na hoogste leider in de Tibetaanse religie, tot uitdrukking brengen. Tweeëntwintig jaar geleden werd Gedhun Choekyi Nyima gevangengezet door de Chinese autoriteiten, toen hij slechts zes jaar oud was, en slechts drie dagen na de Dalai Lama verklaarde dat hij de gereïncarneerde Panchen Lama was. Vandaag is hij een van de langst zittende politieke gevangenen ter wereld. China heeft geweigerd om details over zijn verblijfplaats te geven. Laat ik duidelijk zijn, de Chinese regering heeft niet het recht of de bevoegdheid om de gereïncarneerde religieuze leiders van Tibet aan te wijzen, noch de Panchen Lama en ook niet de volgende Dalai Lama.

Mijnheer de Voorzitter, ik ontvang voortdurend rapporten uit Tibet over mensenrechtenschendingen en beledigingen van fundamentele menselijke waardigheid, zoals het slopen van gebouwen en de gedwongen uitzetting van religieuze mensen uit het beroemde boeddhistische instituut van Larung Gar. Of de beperkingen, die Tibetanen weerhouden om rond te reizen in hun eigen land, laat staan naar het buitenland. We moeten nadenken over het Amerikaanse beleid ten opzichte van Tibet. Al jaren heeft China geen gevolgen ondervonden voor het niet respecteren van de fundamentele rechten van het Tibetaanse volk. Dat moet veranderen. Samen met een niet partijgebonden groep van leden van het Congres, heb ik H.R. 1872 geïntroduceerd, de Wederzijdse Toegang tot Tibet Wet. Deze wet verbindt consequenties aan slechts één aspect van het Chinese wangedrag, de beperkingen op reizen naar gebieden in China, waar etnische Tibetanen wonen. Amerikaanse diplomaten, journalisten en toeristen moeten een speciale vergunning hebben om de Tibetaanse Autonome Regio binnen te gaan en reizen naar andere Tibetaanse gebied wordt ook streng gecontroleerd. Maar onder H.R. 1872 komt geen hogere leidinggevende, die verantwoordelijk is voor het ontwerpen en implementeren van reisbeperkingen in Tibetaanse gebieden in aanmerking voor toegang tot de Verenigde Staten. De reden voor het wetsvoorstel is eenvoudig. De basis van diplomatieke wetten is wederzijdse toegang en wederkerigheid. Maar terwijl de Chinese een brede toegang tot de Verenigde Staten genieten, geldt hetzelfde niet voor Amerikaanse diplomaten, journalisten en toeristen, die naar Tibet gaan, waaronder Tibetaanse Amerikanen, die proberen om hun plaats van herkomst te bezoeken. Dit is gewoon onaanvaardbaar. Als China wil dat haar burgers en ambtenaren vrijelijk in de Verenigde Staten kunnen reizen, moeten de Amerikanen in staat zijn om vrij in China te reizen, met inbegrip van Tibet.
Het toestaan van reizen naar Tibet is slechts een stap, die China moet nemen. Het moet ook de belemmeringen voor de bewegingsvrijheid van Tibetanen in China en naar het buitenland wegnemen. China kan niet van twee walletjes eten. Ofwel Tibetanen zijn Chinese burgers of dat zijn ze niet. Als ze dat zijn, moeten ze dezelfde rechten en privileges genieten, als de andere Chinese burgers. China moet ook Zijne Heiligheid de Dalai Lama in staat stellen om terug te keren naar Tibet voor een bezoek, als hij dat wenst. Hij is een man van vrede, die binnenkort zal 82 jaar oud zal worden. Hij moet in staat zijn om zijn vaderland te bezoeken.

China moet ook het waarachtig respect tonen voor de mensenrechten en godsdienstvrijheid van het Tibetaanse volk. Een eerste stap zou zijn om een onafhankelijk internationaal onderzoek toe te staan naar de dood in de gevangenis van de vereerde Lama, Tenzin Delek, in juli 2015. Aan onze kant moet de nieuwe Trump regering zo snel mogelijk nodig de speciale coördinator voor Tibetaanse zaken benoemen. Om vooruitgang te boeken, we iemand nodig, die leiding geeft. Zij moeten erop staan dat China de dialoog, die leidt tot een onderhandelde overeenkomst over Tibet leiden opnieuw opstarten. Zij moeten een lijst opstellen van Chinese ambtenaren, die onderworpen zijn aan sancties in het kader van de Wereldwijze Magnitsky Mensenrechten Verantwoordelijkheid Wet. Niemand, die verantwoordelijk is voor marteling en buitengerechtelijke executies of voor aanzienlijke corruptie, mag profiteren van komst naar ons land en hier zaken doen. Zij moeten publiekelijk toenadering zoeken tot de Dalai Lama en de democratisch gekozen leiding van het Tibetaanse volk. Het Ministerie van Buitenlandse Zaken moet elke kans aangrijpen om te profiteren van de kennis en decennialange reflecties van de Dalai Lama. De Minister van Buitenlandse Zaken moet de democratische instituties van het Tibetaanse volk benadrukken en de Kalön Tripa, Dr. Lobsang Sangay, persoonlijk ontmoeten en de overheid dient ook andere regeringen benaderen om een groep vrienden van Tibet te creëren. Het is tijd om een gecoördineerde internationale actie ter ondersteuning van het Tibetaanse volk na te streven.

Mijnheer de Voorzitter, de tijd dringt voor het Tibetaanse volk. Al degenen, die zeggen dat ze geloven in de rechten van Tibetanen moet verder gaan dan woorden naar concrete acties. Ik dring er bij mijn collega’s op aan om de H.R. 1872, de Wederzijdse Toegang tot Tibet Wet, te steunen en om aanvullende maatregelen te nemen om alles wat uniek is aan Tibet en haar volk te beschermen. Ik geef het woord terug aan de voorzitter.

Afgevaardigde Ms. Ros-Lehtinen

Mevrouw Ros-Lehtinen: Hartelijk dank, Mijnheer de voorzitter.

Ik vandaag ben ik opgestaan om te spreken over iets wat mij na aan het hart ligt en dierbaar is, het lot van de bevolking van Tibet en van Zijne Heiligheid de Dalai Lama. De gedwongen ballingschap van Zijne Heiligheid is een bron van diep verdriet voor de inwoners van Tibet. Al meer dan 60 jaar weigert het communistische regime in Peking om deze vriendelijke, begripvolle man naar zijn vaderland terug te gaan, terwijl ze het Tibetaanse volk systematisch vervolgen, hen zelfs maar de meest elementaire mensenrechten en vrijheid onthouden, en beleid ten uitvoer leggen dat er op gericht is om de cultuur van Tibet weg te vagen.

In 2007 initieerde ik wetgeving om de weg vrij te maken voor het toekennen door het Congres van de Congressional Medal of Honor aan de Dalai Lama. Een decennium later, ben ik bang dat problemen in Tibet naar de zijlijn worden geduwd, een fout, die ingrijpende gevolgen zou kunnen hebben, niet alleen voor Tibet, maar voor de hele Aziatische continent. Bekend als het Dak van de Wereld, is het Tibetaanse plateau de oorsprong van veel van de belangrijkste rivieren van Azië, waardoor de bedreigingen door het Chinese regime voor de stabiliteit van Tibet een strategisch belangrijke veiligheidskwestie voor de gehele regio worden.

Vorige maand was ik er trots op mij aan te sluiten bij Congreslid McGovern in het sturen van een brief ter ondersteuning van de benoeming van een speciale coördinator voor Tibetaanse kwesties op het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Ik ben er ook trots op dat ik co-sponsor ben van de wet van mijnheer McGovern, de Wederzijdse Toegang tot Tibet Wet, die is ontworpen om te helpen stoppen met China’s destabiliserende gedrag in Tibet door het intrekken van de visa van ieder Chinese functionaris, die verantwoordelijk wordt bevonden voor het beperken van de toegang van de Amerikaanse burgers tot Tibet.

Vorige week had ik het genoegen om Richard Gere te ontmoeten, een activist die helpt om meer aandacht en bewustzijn te brengen in deze zeer belangrijke zaak. Zoals Zijne Heiligheid heeft gezegd, in de uitoefening van tolerantie, is de vijand onze beste leermeester. Het is van essentieel belang, Mijnheer de Voorzitter, dat we in het Congres pleiten namens de bevolking van Tibet en onze krachten bundelen om de toenemende agressie van het Chinese regime te bestrijden.