Voor Tibetanen was 2019 een jaar van herdenkingen. Al meer dan 70 jaar houdt China Tibet in een ijzeren greep. 2019 was het ook precies 60 jaar na de grote volksopstand van 1959, waarbij alleen al in Lhasa vele tienduizenden Tibetanen het leven lieten. De Dalai Lama en talloze Tibetanen zagen zich gedwongen Tibet te ontvluchten om in ballingschap de afgelopen decennia een nieuw bestaan op te bouwen.

Sinds het begin hebben Tibetanen zich vreedzaam verzet tegen de Chinese bezetting en met name Tibetaanse politieke gevangenen hebben altijd in de frontlinie gestaan voor het behoud van hun fundamentele mensenrechten en identiteit.
Het machteloos toe moeten zien hoe China hun cultuur en manier van leven systematisch vernietigd, drijft veel Tibetanen tot wanhoop, waarbij sommigen zich zelfs ook in 2019 overgingen tot zelfverbranding.

Ook het afgelopen jaar werden Tibetanen 24/7 in de gaten gehouden door een uitgebreid controlesysteem van beveiligingscamera’s en politieposten in Tibet. Tegelijk houdt China het land ook hermetisch afgesloten van de buitenwereld. Dit beleid past ook precies in de Chinese oplossing voor het Tibetaanse probleem: onder het mom van staatsveiligheid en sociale stabiliteit probeert China de Tibetaanse identiteit systematisch uit te wissen.

Wat rest is een Tibet als strikt gecontroleerd Disneyland-achtige attractie voor de miljoenen Chinese toeristen met Tibetanen in de rol van figurant. Op internationaal niveau worden China en de VS steeds meer systeemrivalen en wordt de grote vraag welke positie Europa de komende jaren zal innemen. Deze geopolitieke verschuivingen brengen zowel uitdagingen als kansen met zich mee.

Het is dan ook aan ICT Europe om zich goed voor te bereiden, het beleid waar nodig aan te passen en kansen te grijpen waar ze zich voordoen. Een duidelijk voorbeeld is de China Strategienota van de Nederlandse regering in mei vorig jaar. Aanvankelijk schuwde de regering het openlijk bekritiseren van China en liet ze iedere verwijzing naar Tibet in de nota achterwege. Door te zwijgen en China te beschouwen als normale partner geeft Nederland niet alleen een uiterst zorgwekkend signaal af, maar draagt ze daadwerkelijk bij aan de consolidatie van het repressieve Chinese wanbeleid in Tibet. Dankzij een grootschalige advocacy en publieke campagne: “Zet Tibet terug op de kaart” heeft NSICT deze uitdaging en kans in haar voordeel hebben omgebogen, mede waardoor de regering zich gedwongen zag haar positie in dit opzicht te wijzigen.

In 2019 was NSICT ook actief in de VN en legde verklaringen af tijdens de zittingen van de VN Mensenrechtenraad in Genève. Ook bij de EU was NSICT actief om Tibet op de politieke agenda te houden. Op organisatorisch niveau is NSICT is in het kader van het bestuur goedgekeurde herstructureringsplan een nieuwe Advocacy, Communication and Fundraising Director aangenomen.

Een van onze belangrijke doorlopende activiteiten was het vergaren van accurate en actuele informatie uit Tibet voor onze lobby en voorlichting aan onze stakeholders. In al onze campagnes en acties spelen onze meer dan 30.000 donateurs een belangrijke rol. Net als bij veel charitatieve organisaties blijft het een uitdaging om nieuwe donateurs aan onze organisatie te binden. Gelukkig is NSICT geprivilegieerd door bijzonder loyale donateurs, die zorgen voor financiële middelen en de nodige continuïteit in ons werk.

Juist dankzij deze trouwe donateurs en supporters hebben we een sterke organisatie om verder te bouwen aan de gezamenlijke aspiraties van Tibetanen en onze donateurs voor vrijheid en mensenrechten in Tibet. Ik denk dat ICT Europe met trots terug kan kijken op 2019 en de komende jaren met vertrouwen verder kan gaan bouwen op wat we in 2019 hebben bereikt.

Namens het Tibetaanse volk wil ik iedereen bedanken voor hun onmisbare steun.

Jaarverslag 2019

Het volledige jaarverslag van 2019 inclusief financieel overzicht kunt u hier: bekijken of downloaden (5,43 mb).