VN-Commissie: 'Is er een ontwikkelingsstrategie voor China mogelijk die volledig de nomaden respecteert?'

Het VN-Comité voor Economische, Sociale en Culturele Rechten heeft bij de beoordeling van de naleving door China van een belangrijk internationale verdrag China kritisch ondervraagd over haar behandeling van Tibetanen, nomaden en andere etnische minderheden.

De ondervraging was onderdeel van de beoordeling door de VN van China’s verplichtingen op grond van het Verdrag inzake Economische, Sociale en Culturele Rechten (CESCR), welke op 8 mei werd afgesloten. Het Comité voor Economische, Sociale en Culturele Rechten bestaat uit 18 onafhankelijke deskundigen.
Als onderdeel van de beoordeling kunnen niet-gouvernementele organisaties verslagen en verklaringen af te leggen. International Campaign for Tibet (ICT) heeft voor het Comité een verklaring afgelegd, waarin zij de problemen van het herhuisvesten van Tibetaanse nomaden, het onderwijs en de uitoefening van religie naar voren heeft gebracht. ICT wees erop dat herhuisvesting een bedreiging vormt voor de traditionele manier van leven van nomaden en voor de Tibetaanse identiteit, hetgeen een schending van hun recht vormt.  De volledige verklaring van ICT kan hier gelezen worden.

De leden van het CESCR Comité stelden China de volgende vragen naar met betrekking tot Tibet:

. Nicolaas Schrijver, het Comité lid dat optreedt als Landen rapporteur, zei dat hij graag de kwestie van herhuisvesting in de Tibetaanse Autonome Regio en in Binnen-Mongolië naar voren zou willen brengen. Hij wees erop dat de commissie uit het rapport van China had vernomen, dat de overheid ongeveer 1,7 miljoen nomaden heeft geherhuisvest. De heer Schrijver zei met betrekking tot Tibet, dat dit een onderdeel vormt van China’s Westerse Ontwikkelingsstrategie, die lijkt uit te lopen op een systematisch beleid met als doel om alle nomaden in 2015 te hebben geherhuisvest. “Uiteraard kan dit alleen maar met gedwongen uitzettingen van Tibetanen uit hun land. Dit kan uiteraard ook inbreuk maken op hun recht op land en het recht om hun cultureel erfgoed en hun eigen cultuur te beleven”, stelde hij. Vervolgens vroeg de heer Schrijver of China een toelichting kon geven over de manieren voor de realisatie van een minderheid-vriendelijke ontwikkelingsstrategie voor het Westen, die ook nomaden volledig respecteerde.

. Marchan Romero, een ander lid van het comité, vroeg wat China doet om de principes van voorafgaand overleg tijdens de uitvoering van grootschalige projecten te realiseren, wanneer het land toebehoort aan bepaalde etnische groepen. “Bijvoorbeeld voorouderlijk land, dat de staat wil gebruiken. Hoe gaat de staat te werk om dit overleg met deze etnische minderheden in goede banen te leiden?” zo vroeg hij. De andere vragen, die hij aan China voorlegde waren: “Respecteert China het beginsel van zelf-identificatie en de zelf-identificatie van etnische minderheden?” en “Houden jullie rekening met het bestaan ??van etnische minderheden bij de beoordeling van een project? Erkennen jullie de individuele en collectieve rechten van personen, die tot deze etnische groep behoren?” De heer Romero stelde dat de etnische minderheden zelf het recht moeten hebben om hun eigen taal te gebruiken, hun cultuur en hun geschiedenis te beleven, zonder dat er een beleid is, dat neigt naar assimilatie van deze etnische groepen, hetgeen het verlies van hun etnische identiteit met zich mee zou brengen.

. Een ander lid van het Comité vroeg ??China of er sprake was geweest van enige “wetgevende vernieuwing” met betrekking tot territoriale autonomie, hoe deze wetgeving heeft voorzien in culturele zelfbeschikking en hoe het land deze aangelegenheden van culturele en territoriale zelfbeschikking benadert. Onderwijs en discriminatie waren ook andere thema’s, die de leden van de commissie met betrekking tot Tibet aan China voor legden.

. Maria-Virginia Bras Gomes, een ander lid van de commissie drong er bij China op aan te komen tot een “alomvattende anti-discriminatie kaderwet”, als wettelijk kader om te voorkomen dat specifieke groepen door de mazen van het net zouden vallen. Ze stelde: “als ik jullie een paar voorbeelden zou geven in het geval van China, Hong Kong en Macau, zou ik bijvoorbeeld discriminatie tegen specifieke etnische groepen, zoals de Tibetanen, of de Oeigoeren naar voren brengen…”

In haar antwoord ontkende China dergelijke discriminatie. De Chinese functionaris prees ook de heer Romero, dat hij “goed op de hoogte was van wat er in het land gebeurde.” In antwoord op de vragen van de heer Romero, zei de ambtenaar dat de grond in China aan de staat toebehoort of een collectief en dat geen uitzondering kan worden gemaakt voor gebieden met etnische minderheden. “Als de staat infrastructuurprojecten uitvoert, is het doel om het levensonderhoud van de lokale bevolking te verbeteren en dergelijke projecten worden goed ontvangen”, zei de ambtenaar van het kantoor van Etnische Aangelegenheden.

De ambtenaar vervolgde met de toevoeging dat China de lokale gewoonten respecteert en dat wanneer ze wat voor projecten ook moeten uitvoeren, zij de lokale bevolking raadplegen en als de lokale bevolking niet instemt met het project, ze niet doorgaan, tenzij ze de goedkeuring van de bevolking krijgen. Hij gaf een voorbeeld waarin “vorige week” in het zuidwesten van China de centrale overheid had besloten om een elektriciteitscentrale te bouwen en de kabel zou over een door etnische minderheden bewoond berg gaan. “Toen de minderheden hier bezwaar tegen hadden, hebben we de route herleid”, zei de ambtenaar.

Over de kwestie van zelf-identificatie zei hij, dat China over de historie van elke etnische minderheid een aantal wetenschappelijke studies heeft uitgevoerd. Hij zei ook dat mensen zelf beslissen of zij behoren tot een etnische minderheid.
De Chinese vertegenwoordiger voegde eraan toe dat er een systeem van regionale autonomie was in China, waar de lokale overheden uitgebreide rechten hebben op politiek, cultureel en economisch gebied en hun eigen scholen opzetten en curricula kunnen draaien. Hij zei ook dat regeringsleiders, waaronder die van de National Adviesraad voor het Volk, provincie en prefectuur hoofden, allemaal bestonden uit lokale etnische minderheden.
Hij ging verder met te zeggen dat, onder 55 etnische minderheden, 53 hun eigen taal hadden en de andere twee hun eigen schrift hadden. Zo’n 10.000 scholen gebruikten talen van etnische minderheden in het onderwijs, en traditionele geneeskunde was beschikbaar. “In Tibet bijvoorbeeld maken Tibetaanse boeken meer dan 70 procent van het totaal aantal uitgaven uit”, stelde hij.

Aan het einde van de sessies zei de heer Romero, dat hij hoopte dat in het volgende verslag China in staat zou zijn het comité meer gedetailleerde informatie te verstrekken over de regeling van de mensenrechten, in het bijzonder waar de lidstaat zich verplicht om zich te zullen inspannen om de cultuur van minderheden te beschermen. “Ik zou willen vragen voor meer informatie over hoe jullie van plan zijn om deze maatregelen tot stand te brengen voor de Tibetaanse Autonome Regio voor de vrije uitoefening van culturele rechten en religieuze praktijken in die regio”, zei hij.

Het beoordeling van de commissie kan hier bekeken worden.

Het rapport van de commissie met de slotbeschouwing zal eind mei openbaar gemaakt worden.