6 October 2019

Internationaal Panel voor Klimaatverandering waarschuwt voor risico’s op Tibetaanse Plateau

Tibet heeft het in zijn eerdere rapporten over het hoofd gezien, maar het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) van de Verenigde Naties heeft nu alarm geslagen over de toestand van het milieu op het Tibetaanse plateau, en waarschuwt voor serieuze sequenties.

Het speciale IPCC-rapport over de oceaan en cryosfeer in een veranderend klimaat werd uitgebracht op 25 september 2019, net zoals wereldleiders elkaar ontmoetten op de VN-klimaattop in New York.

Het rapport zegt dat zelfs als de CO2-uitstoot dramatisch en snel wordt verminderd en erin slaagt de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5 graden C, 36 procent van de gletsjers langs de Hindu Kush en het Himalayagebergte tegen 2100 verdwenen zal zijn. Als de uitstoot niet wordt verminderd, het verlies zal toenemen tot tweederde. [1]

De gevaren en gevolgen worden verergerd door het Chinese beleid in Tibet, dat het Tibetaanse plateau van regionale samenwerking afsluit en Tibetanen uitsluit en marginaliseert als rentmeesters van hun eigen fragiele ecosysteem op grote hoogte. Tibet, een historisch onafhankelijk land, is de afgelopen 60 jaar brutaal bezet door China.

Het IPCC-rapport, opgesteld door 104 wetenschappers uit 36 ​​landen over een periode van drie jaar, maakt duidelijk dat effectieve aanpassingsinspanningen afhangen van regionale samenwerking, verminderde geografische barrières en het gebruik van inheemse en lokale kennis.

Ondanks de kwetsbaarheid van het hooggelegen ecosysteem en de grimmige bedreigingen van het IPCC, heeft China de bouw van infrastructuur in Tibet geïntensiveerd om het landschap verder te ontsluiten en de natuurlijke hulpbronnen van Tibet te onttrekken. Dergelijke projecten omvatten een netwerk van strategische spoorroutes en grote waterkering- en waterkrachtprojecten, waarvan de effecten waarschijnlijk onomkeerbaar zijn.

Het IPCC is een invloedrijk VN-orgaan dat is opgericht door het VN-milieuprogramma (UNEP) en de Wereld Meteorologische Organisatie (WMO) om de wetenschap in verband met klimaatverandering en de gevolgen ervan te beoordelen en om antwoordopties te bieden aan beleidsmakers en wereldleiders.

Tijdens een persconferentie op 25 september onthulde het IPCC zijn bevindingen dat de zeespiegel steeds sneller stijgt naarmate ijs en sneeuw krimpen, en oceanen zuurder worden en zuurstof verliezen.

De belangrijkste bevindingen van het rapport met betrekking tot Tibet zijn:

Het Tibetaanse plateau is een van de grote gebieden op aarde die nu bijna drie keer zo warm wordt als de rest van de planeet. De gemiddelde opwarmsnelheid van 0,3 procent C overtreft de opwarming van de aarde met 0,2 ± 0,1 C per decennium. [2] Waarschijnlijk suggereren scenario’s voor klimaatverandering in het rapport regionale temperatuurstijgingen tussen 3,5 en 6 graden Celsius tegen het jaar 2100.
Een kwart ijs op de derde pool van de aarde – de term die door wetenschappers wordt gebruikt om naar het Tibetaanse plateau te verwijzen – is sinds 1970 verloren en tot tweederde van de resterende gletsjers in de regio is op weg om tegen het einde van de eeuw te verdwijnen. Het Nyenchen Tanglha-gebergte in Tibet, dat zijn hoogste punt ten noordwesten van Lhasa heeft, [3] wordt als bijzonder nadelig gemarkeerd.
In de komende decennia zou het smelten kunnen versnellen als gevolg van opwarming en verhoogde luchtvervuiling door een groeiende bevolking op de Indo-Gangetic-vlakte, een van de meest vervuilde regio’s ter wereld. De vuile lucht maakt de gletsjersituatie erger door zwarte koolstof en stof op het ijs af te zetten en de dooi te versnellen.
Ernstige afbraak en ontdooiing van permafrost in Tibet in de afgelopen decennia, die naar verwachting zullen voortduren, hebben bijgedragen aan “het veranderen van de seizoensgebonden activiteiten, overvloed en verspreiding van ecologisch, cultureel en economisch belangrijke planten- en diersoorten, ecologische verstoringen en het functioneren van ecosystemen, ”Volgens het IPCC. [4] IPCC-wetenschappers stellen ook dat verzakking van het landschap als gevolg van het ontdooien van permafrost al negatieve gevolgen heeft, waarvan wordt voorspeld dat ze verslechteren, op de integriteit van de transportinfrastructuur: “Op het Tibet-plateau is vervorming of schade op wegen geconstateerd (Yu et al ., 2013; Chai et al., 2018), infrastructuur voor energietransmissie (Guo et al., 2016) en rond een oliepijpleiding (Yu et al., 2016). ”[5]
Extreme neerslag zal waarschijnlijk toenemen over het hele Himalayagebergte en het Tibetaanse plateau. Het IPCC-rapport luidt: “Over de bergen van de Himalaya-Tibetan Plateau zullen de frequentie en intensiteit van extreme regenval naar verwachting toenemen gedurende de 21ste eeuw, met name tijdens de zomermoesson.” [6] Dit zou betekenen dat overstromingen vaker voorkomen en ernstig in de bergachtige en stroomafwaartse gebieden.
“Rampenrisico’s” voor menselijke nederzettingen en bestaansmogelijkheden in hoge berggebieden zullen naar verwachting toenemen volgens het IPCC, “als gevolg van toekomstige veranderingen in gevaren zoals overstromingen, branden, aardverschuivingen, lawines, onbetrouwbare ijs- en sneeuwomstandigheden en verhoogde blootstelling van mensen en infrastructuur. ”[7]
Het IPCC-rapport bevestigde giftige metalen die de watervoorziening vervuilen en verklaarde dat: “Van de zware metalen is kwik bijzonder zorgwekkend en is naar schatting 2,5 ton vrijgegeven door gletsjers naar stroomafwaartse ecosystemen in het Tibetaanse Plateau  in de afgelopen 40 jaar. ”[8] Het IPCC stelt dat“ de afgifte van giftige verontreinigende stoffen, met name waar gletsjerwater wordt gebruikt voor irrigatie en drinkwater in de Himalaya en de Andes, nu potentieel schadelijk is voor de menselijke gezondheid en in de toekomst. ”[9]
Intensieve en verhoogde “gletsjerpiek” [10] activiteit als gevolg van opwarming is opgemerkt in een regio van West-Tibet, samen met een hoger risico op volledige instortingen van gletsjers. Het IPCC deelde een voorbeeld van dubbele gletsjerinstortingen met negen dodelijke slachtoffers in het Aru-bereik in Tibet in 2016. [11]
Het toegenomen smeltwater van de gletsjer heeft volgens het IPCC meren op het Tibetaanse plateau doen toenemen, waardoor weidegebieden bedekt zijn en volgens veehouders de patronen van seizoensbewegingen veranderen [12].
Verwijzend naar de effecten stroomafwaarts, zei een van de hoofdauteurs van het rapport, Anjal Prakash: “Sneeuw en gletsjer smelten uit hoge bergen helpt om de rivieren in stand te houden die watervoorraden leveren aan stroomafwaartse populaties. Vanwege de opwarming van de aarde en de implicaties daarvan voor de watervoorraden in de Hindu Kush-regio in de Himalaya, zouden drie sectoren rechtstreeks worden getroffen: water voor huishoudelijk gebruik, landbouw en waterkracht. ”[13]

Ondanks de hoge risico’s en het wereldwijde belang van het Tibetaanse plateau, heeft de Chinese regering de bouw van dammen geïntensiveerd, vergezeld van massale wegen- en infrastructuurbouw in gebieden die ooit tot de minst verstoorde habitats op aarde behoorden. Een belangrijk doel van het vijfjarenplan van China van 2016 tot 2020 is het intensiveren van de opeenhoping van dammen op alle grote rivieren van Tibet, met de aanleg van dammen op wilde bergrivieren met krachtige Chinese consortia. [14]

Het IPCC-rapport, dat op 24 september werd goedgekeurd door 195 lidstaten, zal een cruciale wetenschappelijke inbreng zijn tijdens de 25e Conferentie van Partijen bij het VN-Raamverdrag inzake klimaatverandering (UNFCCC) in december in Chili.

Het IPCC verwijst naar het belang van inheemse kennis in termen van mitigatie van de gevolgen van klimaatverandering, en stelt: “Sinds het midden van de 20e eeuw heeft de krimpende cryosfeer in het Noordpoolgebied en hooggebergtegebieden geleid tot overwegend negatieve effecten op voedselzekerheid, watervoorraden, waterkwaliteit, middelen van bestaan, gezondheid en welzijn, infrastructuur, vervoer, toerisme en recreatie, evenals de cultuur van menselijke samenlevingen, met name voor inheemse volkeren […]. Kosten en baten zijn ongelijk verdeeld over populaties en regio’s. Aanpassingsinspanningen hebben geprofiteerd van de opname van inheemse kennis en lokale kennis. ”[15]

In tegenstelling tot deze benadering sluit de Chinese regering de Tibetaanse expertise uit van de besluitvorming en geeft zij de Tibetaanse nomaden de schuld van de degradatie van de uitgestrekte graslanden van Tibet, een aanpak die in toenemende mate wordt betwist, zelfs binnen de Volksrepubliek China. Het IPCC en experts over de hele wereld zijn het erover eens dat massale verwijdering van veehouders uit hun land uiterst schadelijk is omdat inheems rentmeesterschap en kudde-mobiliteit van essentieel belang zijn voor zowel de gezondheid van Rangelands als de beperking van de klimaatverandering. [16]

Er zijn ook diepgaande implicaties voor regionale stabiliteit. “Stroomopwaarts-stroomafwaarts conflict over extracties, damvorming en omleidingen is tot nu toe grotendeels afgewend door verdragen over waterdeling, maar naarmate het klimaat minder voorspelbaar wordt en schaarste toeneemt, neemt het risico op onrust in – laat staan ​​tussen – naties toe,” schreef Gaia Vince in een rapport van de waarnemer. [17]

Citaat:

Matteo Mecacci, president van de Internationale Campagne voor Tibet:
“Als opslagplaats voor zoet water en de bron van de acht grootste riviersystemen van de aarde, is het Tibetaanse plateau een kritieke hulpbron voor de 10 meest dichtbevolkte landen ter wereld eromheen. Dit kritieke rapport luidt het alarm: de klimaatnoodsituatie van Tibet is belangrijk voor de hele wereld en mag niet langer worden genegeerd.

“Het laatste IPCC-rapport over klimaatverandering en het land benadrukte hoe het Chinese beleid in Tibet de kwetsbaarheid van Tibetaanse veehouders voor klimaatverandering heeft vergroot. Dit laatste rapport over de cryosfeer belicht de risico’s waarmee nu niet alleen gemeenschappen hoog op het plateau worden geconfronteerd, maar ook de miljoenen die stroomafwaarts wonen. Dit is een waarschuwing die moet worden gevolgd voordat het te laat is om te beschermen tegen toekomstige schokken. Samenwerking tussen internationale organisaties, regeringen, belanghebbenden uit het maatschappelijk middenveld en, belangrijker, Tibetaanse veehouders in onderzoek en reacties op veranderingen in het ecosysteem, de watervoorraden en het beleid van het Tibetaanse Plateau is dringend nodig. Een dergelijke aanpak moet worden ontwikkeld om duurzame benaderingen voor aanpassing aan en beperking van klimaatverandering te waarborgen. ”

voetnoten:
[1] IPCC, 2019, ‘Speciaal rapport over de oceaan en de cryosfeer in een veranderend klimaat’, https://www.ipcc.ch/srocc/download-report/, pagina 149 (hoofdstuk 2, pagina 18). Het IPCC keurde het speciale verslag goed tijdens zijn 51e sessie op 20 – 23 september 2019. De goedgekeurde samenvatting voor beleidsmakers (SPM) werd gepresenteerd tijdens een persconferentie op 25 september 2019.

[2] Ibid., IPCC-rapport, 2019, pagina 140 (hoofdstuk 2, pagina 9). Het rapport luidt: “Observaties van de luchtoppervlakte in de bergen in West-Noord-Amerika, Europese Alpen en Hooggebergte Azië vertonen de afgelopen decennia opwarming met een gemiddelde snelheid van 0,3 ° C per decennium, met een waarschijnlijk bereik van ± 0,2 ° C, waardoor de aardopwarmingssnelheid 0,2 ± 0,1 ° C per decennium, (IPCC, 2018). De onderliggende gegevens van wereldwijde en regionale studies zijn verzameld in tabel SM2.2 en figuur 2.2 geeft een synthese van trends in de opwarming van de bergen, meestal gebaseerd op studies met in-situ-waarnemingen. De lokale opwarming hangt af van het seizoen (hoog vertrouwen). In de Europese Alpen is bijvoorbeeld de opwarming meer uitgesproken in de zomer en de lente (Auer et al., 2007; Ceppi et al., 2012), terwijl op het Tibetaanse plateau de opwarming sterker is in de winter (Liu et al. ., 2009; You et al., 2010). ”

[3] Het IPCC-rapport maakt gebruik van de Engelse transliteratie van de Tibetaanse naam door de VRC, weergegeven als Nyainqentanglha. Ibid., IPCC-rapport, 2019, pagina 146 (hoofdstuk 2, pagina 15).

[4] Ibid., IPCC-rapport, 2019 en IPCC, 2019, ‘Samenvatting voor beleidsmakers’ in ‘Speciaal rapport over de oceaan en cryosfeer in een veranderend klimaat’. ‘Https://report.ipcc.ch/srocc/pdf /SROCC_SPM_Approved.pdf.

[5] Volgens het IPCC-rapport, Op. Cit., “Scenario-simulaties voor het Tibet Plateau tot 2100 schatten dat het permafrostgebied sterk wordt verminderd, bijvoorbeeld met 22-64% voor RCP2.6 en RCP8.5 en een ruimtelijke resolutie van 0,5º (Lu et al., 2017) , ”Pagina 152 (hoofdstuk 2, pagina 21).

[6] Het IPCC-rapport suggereert als gevolg een overgang naar meer episodische en intense moessonneerslag, met name in het meest oostelijke deel van de Himalaya-keten.

[7] Op. cit. IPCC, 2019, ‘Samenvatting voor beleidsmakers’, pagina 30.

[8] Op. cit., IPCC-rapport, 2019, pagina 161 (hoofdstuk 2, pagina 30).

[9] Gaia Vince legt uit in een artikel in The Observer: “Gletsjers zijn tijdcapsules, sneeuwvlok voor sneeuwvlok gebouwd uit de lucht van het verleden en, terwijl ze smelten, brengen ze de bestanddelen van die gearchiveerde lucht weer in circulatie. Gevaarlijke pesticiden zoals DDT (veel gebruikt gedurende drie decennia voordat ze in 1972 werden verboden) en perfluoralkylzuren worden nu stroomafwaarts gewassen in smeltwater en hopen zich op in sedimenten en in de voedselketen. ”De waarnemer, ‘De wereld heeft een derde pool – en het smelt snel ‘, 15 september 2019, https://www.theguardian.com/environment/2019/sep/15/tibetan-plateau-glacier-melt-ipcc-report-third-pole.

[10] Gletsjers schommelen wanneer water zich ophoopt aan de voet van het ijs. Water kan zich ophopen op de bodem van gletsjers door verschillende oorzaken. Een grote verdikking door sneeuwophoping kan het smeltpunt van de druk van het ijs verlagen waardoor smeltwater ontstaat. Warmer ijs kan gemakkelijker bewegen en die wrijving zorgt op zijn beurt voor meer opwarming.

[11] Op. Cit., IPCC-rapport, 2019, pagina 169 (hoofdstuk 2, pagina 38). Volgens wetenschappers kunnen gedeelde factoren – zoals kortetermijnweer, langere termijn klimaatverandering en de onderliggende geologische of topografische omgeving – een rol hebben gespeeld bij de ineenstorting van deze twee gletsjers. Zie NASA-rapport, ‘EEN TWEEDE MASSIEVE IJS AVALANCHE IN TIBET’, HTTPS://VISIBLEEARTH.NASA.GOV/VIEW.PHP?ID=88953

[12] (Nyima en Hopping, 2019).

[13] Press Trust of India, 25 september 2019, ‘Hindu Kush dreigt tegen 2100 meer dan 60% gletsjers te verliezen: Green Group’, https://www.business-standard.com/article/pti-stories/64 -glaciers-in-hindu-Kush-Himalaya-regio-mag-worden-verloor-by-2100-ipcc-rapport-119092501137_1.html.

[14] Verslag over de internationale campagne voor Tibet, ‘Damming Tibet’s Rivers’, 30 mei 2019, https://savetibet.org/damming-tibets-rivers-new-threats-to-tibetan-area-under-unesco-protection/ .

[15] Op. Cit., IPCC, 2019, ‘Samenvatting voor beleidsmakers’ in ‘Speciaal rapport over de oceaan en cryosfeer in een veranderend klimaat’, sectie A7.

[16] Analyse van de internationale campagne voor Tibet: ‘Chinees beleid verhoogt het risico op klimaatnood voor Tibetaanse nomaden, zegt VN-panel’, 12 augustus 2019, https://savetibet.org/chinese-policies-increase-risk-of-climate -emergency-for-Tibetaanse-nomaden-un-panel-zegt /.

[17] Op. Cit., The Observer, ‘De wereld heeft een derde pool – en hij smelt snel’, 15 september 2019.